KŁAŚĆ NACISK NA ZESPOLENIE I MARSZ NAPRZÓD*
(10 Lutego 1940 roku)
- Artykuł napisany przez towarzysza Mao Tse-tunga dla japońskiej gazety “Sinczunghuapao” z okazji jej pierwszej rocznicy.
Wojna z najeźdźcami japońskimi, zespolenie i marsz naprzód – oto trzy główne hasła, wysunięte przez partię komunistyczną w ubiegłym roku w rocznicę wypadków 7 lipca. Jest to trójjedyne zadanie i wszystkie jego składowe części są jednakowo konieczne. Jeżeli będzie się kładło nacisk tylko na wojnę z najeźdźcami japońskimi, zapominając o zespoleniu i marszu naprzód, to taka “wojna” nie będzie miała niezawodnego oparcia i nie będzie można długo w niej wytrwać. Wojna bez zespolenia i bez marszu naprzód może w końcu obrócić się w kapitulację lub zakończyć klęską. My, komuniści, uważamy za konieczne, by wszystkie te trzy zadania stopiły się w jedną całość. Aby prowadzić wojnę z najeźdźcami japońskimi, trzeba walczyć przeciw kapitulacji, przeciw zdradzieckiemu porozumieniu zawartemu przez Wang Cing-weia, przeciw wangcingwejowskiemu rządowi marionetkowemu, przeciw zdrajcom narodu i kapitulantom, kryjącym się w szeregach antyjapońskiego frontu. Aby osiągnąć zespolenie, trzeba walczyć przeciw uderzeniom w plecy zadawanym 8 Armii, Nowej 4 Armii i wszystkim postępowym siłom walczącym z najeżdźcami japońskimi, trzeba zwalczać działalność destrukcyjną uprawianą w naszych bazach oporu na tyłach wroga, zwalczać działalność destrukcyjną w rejonie pogranicznym Szensi – Kansu – Ningsia, stanowiącym zaplecze 8 Armii, trzeba walczyć przeciw nieprzyznawaniu partii komunistycznej prawa legalnego istnienia, przeciw sypiącym się jak z rogu obfitości rozporządzeniom w zakresie “ograniczenia działalności obcych partii”. Aby posuwać się naprzód, trzeba walczyć przeciw wszystkiemu temu, co ciągnie nas wstecz, przeciw próbom schowania pod sukno trzech zasad ludowych i “Programu stawienia oporu Japonii i budowy państwa”, przeciw niechęci wcielania w życie zawartej w testamencie Sun Jat-sena tezy o konieczności “zmobilizowania mas ludowych”, przeciw zamykaniu postępowej młodzieży w obozach koncentracyjnych, przeciw całkowitemu likwidowaniu nawet tej nędznej wolności słowa i druku, jaka istniała w początkowym okresie wojny z najeźdźcami japońskimi, przeciw obracaniu ruchu na rzecz rządów konstytucyjnych w biurokratyczne przedsięwzięcie oddane w pacht garstce osób, przeciw napaściom dokonywanym na nowe oddziały wojskowe w Szansi, przeciw takim akcjom, jak rozgromienie “Ligi Samopoświęcenia” i bestialskie rozprawienie się z działaczami postępowymi[1], przeciw blokowaniu dróg i bezeceństwom popełnianym przez “Związek Młodzieży Trzech Zasad Ludowych” na szosie Sienjang- Jülin i na linii kolejowej Lunghai[2], przeciw haniebnemu postępowaniu ludzi, którzy utrzymują nieraz po dziesięć nałożnic i zarabiają setki milionów juanów na nieszczęścia narodu, przeciw nadużyciom dokonywanym przez złodziei mienia państwowego i łapowników, przeciw samowoli tuhao i lieszenów. Bez tego, bez zespolenia i marszu naprzód hasło wojny z najeźdźcami japońskimi pozostanie pustym dźwiękiem i nie będzie żadnej nadziei na odniesienie zwycięstwa w wojnie. Jakie powinno być nastawienie polityczne gazety “Sinczunghuapao” w drugim roku jej istnienia? Powinna ona kłaść nacisk na zespolenie i marsz naprzód i w ten sposób walczyć przeciw trującym miazmatom, szkodzącym sprawie wojny z najeźdźcami japońskimi, aby zapewnić dalsze sukcesy tej wojnie.
[1] “Liga Samopoświęcenia” – skrócona nazwa założonej w prowincji Szansi w 1936 roku “Szansijskiej Ligi Samopoświęcenia w Imię Ocalenia Ojczyzny”, masowej organizacji antyjapońskiej, która istniała do początkowego okresu wojny z najeźdźcami japońskimi. Organizacja ta ściśle współdziałała z partią komunistyczną i odegrała poważną rolę w działaniach wojennych przeciw najeźdźcom japońskim w prowincji Szansi. W grudniu 1939 roku Jen Si-szan otwarcie rozpoczął w zachodniej części Szansi akcję mającą na celu rozgromienie “Ligi Samopoświęcenia”; podczas tej akcji zamordowano w bestialski sposób wielu komunistów, aktywistów Ligi i czołowych przedstawicieli mas ludowych.
[2] Poczynając od 1939 roku Kuomintang pod szyldem “Biura Obsługi” przy “Związku Młodzieży Trzech Zasad Ludowych” – organizacji janczarów kuomintangowskich – zorganizował na szosie Sienjang-Jülin i wzdłuż linii kolejowej Lunghai wiele strażnic. W strażnicach tych agenci Służby specjalnej i żołnierze zatrzymywali przedstawicieli postępowej młodzieży i inteligencji, udających się do rejonu pogranicznego Szensi-Kansu-Ningsia lub powracających z tego rejonu. Zatrzymanych wtrącano do obozów koncentracyjnych, więziono, zabijano lub też zmuszano do służby w wywiadzie kuomintangowskim.