Nowy etap rewolucji socjalistycznej w Chinach
[Artykuł edytorski “Renmin Ribao” z dnia 17 lipca 1966 roku]
Trwająca obecnie wielka proletariacka rewolucja kulturalna, podniosła chińską rewolucję socjalistyczną na nowy poziom, poziom głębszy i bardziej szeroki.
Ruch przeciwko „trzem złym rzeczom” [korupcji, marnotrawstwu i biurokracji] i ruch przeciwko „pięciu złym rzeczom” [przekupywanie pracowników rządu, oszustwa podatkowe, kradzież mienia państwowego, oszukiwanie w kontraktach z rządem i kradzież informacji gospodarczych dla prywatnej spekulacji] w 1952 był pierwszym etapem po ustanowieniu Chińskiej Republiki Ludowej w wielkiej walce prowadzonej przez proletariat pod przywództwem Partii przeciwko burżuazji i jej reprezentantom wewnątrz i na zewnątrz Partii. Charakterystyczne dla walki na tym etapie było zdemaskowanie w oczach mas prawdziwej natury burżuazyjnych reakcjonistów, którzy w celu uczynienia bogatymi samych siebie, kradli własność państwową i nie wahali się powodować wielkich strat ekonomicznych dziesiątków milionów ludzi.
Na podstawie walk przeciwko trzem złym i pięciu złym rzeczom, a także na podstawie realizowania rolniczej kooperacji, Partia stosunkowo gładko przeprowadziła socjalistyczną przebudowę kapitalistycznego przemysłu i handlu, a więc transformację kapitalistycznej własności środków produkcji. To właśnie był drugi etap walki.
Trzeci etap stanowiła walka, rozpoczęta przez Partię przeciwko burżuazyjnym prawicowcom w 1957 roku. Walka ta zmiażdżyła program burżuazyjnych prawicowców, mający na celu uzurpowanie sobie przywództwa w państwie, zniesienie dyktatury proletariatu, dążenie do tego, co nazywali „powrotem do władzy” i ustanawianiem dyktatury kontrrewolucyjnej.
Po ofensywie antyprawicowej z 1957 roku, burżuazyjni prawicowcy uciekali się do bardziej ukrytych metod i czekali na odpowiedni moment, aby znowu ruszyć do akcji. W czasie, gdy Chiny doświadczały przejściowych trudności gospodarczych, zmówili się z prawicowymi oportunistami z Partii i popierali ich działania, zmierzające do przeciwstawienia się partyjnej głównej linii budowania socjalizmu, wielki skok naprzód i komuny ludowe, próbowali przeprowadzić „wielki odwrót” – restaurację kapitalizmu w miastach i na wsi. Walka przeciwko prawicowemu oportunizmowi, przeprowadzona przez partię i seria działań i środków, zaadaptowanych przez Partię w obronie generalnej linii Partii i systemu socjalistycznego przekreślała próby burżuazyjnych prawicowców i ich reprezentantów wewnątrz i poza Partią, a także umożliwiła narodowej gospodarce Chin, kulturze i edukacji czynić dalsze postępy. To był czwarty etap walki.
Piąty etap walki rozpoczął się wraz z Ruchem Czterech Czystej, zainicjowanym przez Partię w 1963 roku i kontynuowanym podczas wielkiej proletariackiej rewolucji kulturalnej, rozpoczętej niedawno na wielkiej wezwanie Partii. Wielka proletariacka rewolucja kulturalna, w rzeczywistości właśnie się rozpoczyna, lecz już teraz pokazuje jej wielkie, głębokie i daleko idące znaczenie.
Od ustanowienia Chińskiej Republiki Ludowej, ideologia proletariacka, proletariacka praca akademicka, proletariacka literatura i sztuka wpłynęły na szeroką skalę na pole kultury. We wczesnym okresie po wyzwoleniu, zapewnialiśmy pracę dla wszystkich starych burżuazyjnych intelektualistów, z wyjątkiem tych, którzy otwarcie przeciwstawiali się rewolucji. Politykę Partii stanowi pozwolenie im pracować dla ojczyzny i w trakcie tego stopniowo przekształcać ich burżuazyjny światopogląd, przyjmując światopogląd proletariatu. Światopogląd burżuazyjny jest jednakże głęboko zakorzeniony wśród inteligentów starego społeczeństwa. Byli oni powiązani z ustanawianiem starego społeczeństwa na setki różnych sposobów. Przyjęcie światopoglądu proletariatu oznacza dla nich całkowitą zmianę każdej myśli w ich głowach, co jest bardzo bolesne i bardzo trudne.
Zanim światopogląd proletariatu obejmie władzę nam umysłami starych intelektualistów, światopogląd, stara ideologia i burżuazyjne nawyki, które ciągle pozostają w ich głowach, będą nadal funkcjonować, zawsze uparcie dążąc do ujawnienia siebie w życiu politycznym i innych aspektach, usiłując rozszerzyć swój wpływ. Zawsze dążą oni do przekształcenia świata według światopoglądu klasy obszarników i burżuazji.
Nawet po upadku reakcyjnego reżimu i zniesieniu własności klasy obszarników i burżuazji, elementy reakcyjne klasy obszarników i burżuazji nadal mają nadzieję na restaurację w walce na polu ideologicznym. Usiłują oni ujarzmić masy i oczarować je starą ideologią i nawykami klas wyzyskujących w celu odnowienia klasy obszarników i burżuazji.
W ostatecznym rozrachunku wynika z tego, że walka pomiędzy światopoglądem proletariatu a światopoglądem burżuazji jest w rzeczywistości walką pomiędzy systemem socjalistycznym z jednej strony a wszystkimi systemami wyzysku – z drugiej, walką o przywództwo pomiędzy proletariatem a burżuazją, walką pomiędzy siłami konsolidującymi dyktaturę proletariatu i siłami, które chcą przekształcić dyktaturę proletariatu w dyktaturę burżuazji.
Dekadę temu, Towarzysz Mao Tse-tung mądrze podkreślił: „Walka klasowa pomiędzy proletariatem a burżuazją, walka klasowa pomiędzy dwiema różnymi siłami politycznymi i walka klasowa na polu ideologicznym pomiędzy proletariatem i burżuazją będzie nadal długa i kręta a czasami nawet może stać się bardzo ostra. Proletariat dąży do przekształcenia świata zgodnie ze swoim światopoglądem, tak samo jak burżuazja. W związku z tym pytanie co zwycięży – socjalizm czy kapitalizm – wciąż pozostaje nierozstrzygnięte.” Wielka proletariacka rewolucja kulturalna ma na celu osiągnięcie tego właśnie rozstrzygnięcia kwestii kto wygra na polu ideologicznym, podniesionej przez Towarzysza Mao Tse-tunga, krok po kroku, opierając się na politycznej świadomości mas i za pomocą metody samo edukacji mas.
Osiągniemy więcej zwycięstw na wszystkich frontach socjalizmu, nasza sprawa socjalistyczna rozwinie się i skonsoliduje bardziej, im bardziej zaznaczone zostaną sprzeczności i konflikty pomiędzy proletariatem a burżuazją na polu ideologicznym. Oto dlaczego wielka proletariacka rewolucja kulturalna stanowi ważny element naszego obecnego programu. To obiektywne prawo. Niemożliwe jest uniknięcie tego rodzaju sprzeczności i konfliktu. Aby osiągnąć ostateczne zwycięstwo, proletariat musi za każdym razem, bezlitośnie przeciwstawiać się każdemu wyzwaniu, rzuconemu przez burżuazję na polu ideologicznym.
Wszystkie rzeczy są w procesie sprzeczności, walki i zmiany. Esencją marksizmu-leninizmu i Myśli Mao Tse-tunga jest krytycyzm, walka i rewolucja. Walka to życie. Jeśli nie wydasz walki przeciwnikowi, on wyda ją tobie. Człowiek przestaje być marksistą-leninistą jeśli traci czujność rewolucyjną i nie prowadzi zdecydowanej walki przeciwko wrogowi klasowemu i obcym elementom klasowym.
W trakcie wielkiej proletariackiej rewolucji kulturalnej, wszyscy Komuniści, wszystkie kadry rewolucyjne i wszyscy ci, którzy stoją za systemem socjalistycznym i dyktaturą proletariatu muszą stale podnosić wyżej wielki, czerwony sztandar Myśli Mao Tse-tunga, czynić wszelkie starania w celu twórczego studiowania i stosowania dzieł Przewodniczącego Mao, jeszcze lepiej pojmować ideologię proletariacką, rozwijać idee komunistyczne, podnosić świadomość komunistyczną i brać za wzniosły cel – komunizm. Nie możemy trzymać się ustalonych idei, lecz musimy być dobrzy w uczeniu się i wyciągać wnioski poprzez walkę. Tym sposobem, będziemy w stanie niezwyciężenie postępować naprzód w tym nowym stadium rewolucji socjalistycznej.