ZADANIA REWOLUCYJNEJ SOCJALDEMOKRACJI W WOJNIE EUROPEJSKIEJ [1]
SOCJALDEMOKRACJA ROSJI O WOJNIE EUROPEJSKIEJ.
Z najbardziej wiarygodnych źródeł komunikują nam, że niedawno odbyła się narada kierowniczych działaczy Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji, poświęcona zagadnieniu wojny europejskiej. Narada ta nie miała całkowicie oficjalnego charakteru, ponieważ Komitet Centralny s.-d. r. partii Ros. nie mógł się jeszcze zebrać na skutek mnóstwa aresztowań i niesłychanych represji ze strony rządu carskiego. Jednakże wiemy całkiem pewnie, iż wspomniana narada rzeczywiście wyrażała poglądy najbardziej wpływowych kół SDPRR.
Narada uchwaliła nastepująca, rezolucję, której pełny tekst przytaczamy jako dokument:
REZOLUCJA GRUPY SOCJALDEMOKRATÓW
- Wojna europejska i światowa ma wyraźnie określony charakter wojny burżuazyjnej, imperialistycznej, dynastycznej. Walka o rynki i grabież cudzych krajów, dążenie do zduszenia rewolucyjnego ruchu proletariatu i demokracji wewnątrz krajów, dążenie do otumanienia, rozbicia jedności i zdziesiątkowania proletariuszy wszystkich krajów przez szczucie najemnych niewolników jednego narodu przeciwko najemnym niewolnikom innego narodu gwoli korzyści burżuazji – oto jedyna realna treść i sens wojny.
- Zachowanie się wodzów niemieckiej s.-d. partii, najsilniejszej i najbardziej wpływowej partii II Międzynarodówki (1889–1914), która głosowała za budżetem wojennym i powtarza burżuazyino-szowinistyczne frazesy junkrów pruskich i burżuazji, jest jawną zdradą socjalizmu. W żadnym wypadku – nawet gdybyśmy założyli, że partia ta jest absolutnie słaba i że istnieje konieczność chwilowego podporządkowania się woli burżuazyjnej większości narodu – postępowanie wodzów niemieckiej partii s.-d. nie może być usprawiedliwione. Faktycznie partia ta prowadzi obecnie politykę narodowo-liberalną.
- Na takie samo potępienie zasługuje zachowanie się przywódców belgijskiej francuskiej s.-d. partii, którzy zdradzili socjalizm wchodząc do rządów burżuazyjnych.[3]
- Zdrada socjalizmu przez większość wodzów II (1889–1914) Międzynarodówki oznacza ideowo-polityczny krach tej Międzynarodówki. Zasadniczą przyczynę tego krachu stanowi faktyczna przewaga w Międzynarodówce drobnomieszczańskiego oportunizmu, na którego burżuazyjny charakter i niebezpieczeństwo już dawno wskazywali najlepsi przedstawiciele rewolucyjnego proletariatu wszystkich krajów. Oportuniści od dawna przygotowywali krach II Międzynarodówki, odrzucając rewolucję socjalistyczną 1 zastępując ją burżuazyjnym reformizmem; odrzucając walkę klasowa wraz z jej nieuniknionym w pewnych momentach przekształceniem się w wojnę domową i głosząc współpracę klas; propagując pod postacią patriotyzmu i obrony ojczyzny szowinizm burżuazyjny i lekceważąc lub odrzucając podstawową prawdę socjalizmu, wyłożona już w „Manifeście Komunistycznym”, iż robotnicy nie mają ojczyzny; ograniczając się w walce z militaryzmem do sentymentalno-mieszczańskiego punktu widzenia, zamiast uznania konieczności wojny rewolucyjnej proletariuszy wszystkich krajów przeciw burżuazji wszystkich krajów; czyniąc z niezbędnego wykorzystywania burżuazyinego parlamentaryzmu i burżuazyjnej legalności – fetysz legalności i zapominając o obowiązku stosowania w epokach kryzysów nielegalnych form organizacji i agitacji. Jeden z miedzynarodowych organów oportunizmu, niemiecki “Miesięcznik Socjalistyczny”[3], który już dawno zajął narodowo-liberalne stanowisko, zupełnie słusznie święci teraz swe zwycięstwo nad socjalizmem europejskim. Tak zwane “centrum” niemieckiej partii socjaldemokratycznej oraz innych partii socjaldemokratycznych w rzeczywistości tchórzliwie skapitulowało przed oportunistami. Zadaniem przyszłej Międzynarodówki powinno być bezpowrotne i stanowcze uwolnienie się od tego burżuazyjnego kierunku w socjalizmie.
- Spośród tych burżuazyjnych i szowinistycznych sofizmatów, którymi szczególnie ogłupiają masy burżuazyjne partie i rządy dwóch głównych rywalizujących ze sobą narodów kontynentu – niemieckiego i francuskiego – a które powtarzają wlokący się niewolniczo za burżuazją zarówno jawni jak i zamaskowani oportuniści socjalistyczni, należy szczególnie podkreślić i napiętnować następujące: kiedy niemieccy burżua powołują się na obronę ojczyzny, na walkę z caratem, na obronę wolności rozwoju kulturalnego i narodowego, to kłamią, ponieważ junkierstwo pruskie z Wilhelmem na czele oraz wielka burżuazja Niemiec zawsze prowadziły politykę obrony monarchii carskiej i nie omieszkają, bez względu na wynik wojny, dołożyć starań, by ją podtrzymać; kłamią, ponieważ w rzeczywistości burżuazja austriacka przedsięwzięła grabieżczą wyprawę przeciwko Serbii, niemiecka zaś gnębi Duńczyków, Polaków oraz Francuzów w Alzacji i Lotaryngii, prowadząc przy tym, w celu ograbienia bogatszych i cieszących się większą, wolnością krajów, napastniczą wojnę przeciw Belgii i Francji i organizując natarcie w momencie, jak jej się wydawało, najbardziej dogodnym do wykorzystania swych ostatnich udoskonaleń w dziedzinie techniki wojennej oraz w przeddzień urzeczywistnienia przez Rosję tak zwanego wielkiego programu wojennego. Kiedy francuscy burżua powołują się w sposób zupełnie identyczny na obronę ojczyzny itd., również kłamią, w rzeczywistości bowiem bronią krajów bardziej zacofanych pod względem techniki kapitalistycznej i powolniej rozwijających się, najmując za se miliardy czarnosecinne bandy rosyjskiego caratu do wojny napastniczej, tzn, do ograbienia ziem austriackich i niemieckich Obydwie prowadzące wojnę grupy narodów w niczym nie ustępują sobie pod względem okrucieństwa i barbarzyństwa wojennego.
- Zadaniem socjaldemokracji Rosji jest w szczególności i przede wszystkim bezlitosna i bezwzględna walka z wielkorosyjskim oraz carsko-monarchistycznym szowinizmem i z sofistyczną obroną tego szowinizmu przez rosyjskich liberałów i kadetów, przez część narodników i inne partie burżuazyjne. Z punktu widzenia klasy robotniczej i mas pracujących wszyskich narodów Rosji najmniejszym złem byłaby klęska monarchii carskiej i jej wojsk, uciskających Polskę, Ukrainę i szereg innych narodów Rosji i rozdmuchujących waśnie między narodami, by wzmóc ucisk innych narodowości przez Wielkorusów oraz umocnić reakcyjny i barbarzyński rząd monarchii carskiej.
- Hasła socjaldemokracji w chwili obecnej powinny być następujące:
po 1-sze, wszechstronna, obejmująca zarówno wojsko jak teatr działań wojennych propaganda rewolucji socjalistycznej i konieczności skierowania broni nie przeciw własnym braciom, najemnym niewolnikom innych krajów, ale przeciw reakcyjnym i burżuazyjnym rządom i partiom wszystkich krajów. Bezwarunkowa konieczność zorganizowania w armiach wszystkich narodów nielegalnych komórek i grup dla prowadzenia tego rodzaju propagandy we wszystkich językach. Bezlitosna walka z szowinizmem i “patriotyzmem” mieszczuchów i burżua wszystkich bez wyjątku krajów. W walce przeciwko prowodyrom obecnej Międzynarodówki, którzy zdradzili socjalizm, należy bezwględnie apelować do świadomości rewolucyjnej mas robotniczych, dźwigających całe brzemię wojny i w większości wypadków wrogo usposobionych wobec oportunizmu i szowinizmu;
po 2-gie, propaganda, jako jednego z najbliższych haseł, hasła republiki niemieckiej, polskiej, rosyjskiej itd. wespół z propagandą przekształcenia wszystkich oddzielnych państw Europy w republikańskie Stany Zjednoczone Europy[4];
po 3-cie, w szczególności walka z monarchią carską i wielkorosyjskim, panslawistycznym szowinizmem oraz propagowanie rewolucji w Rosji jak również wyzwolenia i samookreślenia uciskanych przez Rosję narodów z wysunięciem, jako haseł najbliższych, haseł republiki demokratycznej, konfiskaty ziemi obszarniczej oraz 8-godzinnego dnia pracy.
Grupa socjaldemokratów, członków SDPRR
Przypisy :
[1]“Zadania rewolucyjnej socjaldemokracji w wojnie eurpoejskiej” – tezy o wojnie; napisane przez Lenina nie później niż 24 sierpnia (6 września) 1914 roku po przyjeździe z Poronina (Galicja) do Berna (Szwajcaria). Tezy były omawiane na naradzie grupy bolszewików w Bernie 24-25 sierpnia (6-8) września, zostały przyjęte i jako rezolucja grupy rozesłane innym zagranicznym sekcjom bolszewików. W celach konspiracyjnych na kopii, którą przepisała N.K. Krupska, zrobiono adnotację: “Kopia z odezwy wydanej w Danii”. Tezy drogą nielegalną wysłano do Rosji, aby umożliwić omówienie ich przebywającej w kraju części Komitetu Centralnego partii, organizacjom partyjnym i frakcji bolszewików w Dumie. Przy końcu 1914 roku tezy otrzymał J. W. Stalin, znajdujący się podówczas na zesłaniu w kraju Turuchańskim. Za pośrednictwem szwajcarskich socjaldemokratów tezy przekazano również włosko-szwajcarskiej konferencji socjalistów, odbywającej się 27 września 1914 roku w Lugano (Szwajcaria). Szereg punktów tych tez weszło do rezolucji tej konferencji. Po otrzymaniu z Rosji wiadomości o zaakceptowaniu tez Lenin przerobił je na manifest KC SDPRR; “Wojna a socjaldemokracja Rosji” (patrz tom niniejszy, str.11-21) Wstęp do tez pod nazwą “socjaldemokracja Rosji o wojnie europejskiej”, który Lenin napisał ma oddzielnym arkusiku, znaleziono później, i w Dziełach jest on wydrukowany po raz pierwszy.
[2]Do burżuazyjnych rządów weszli: W Belgii – E. Vandervelde, we Francji: J. Guesde, M. Sembat i A. Thomas
[3]“Miesięcznik Socjalistyczny” (“Sozialistische Monatschefte”) – czasopismo; główny irgan oportunistów socjaldemokracji niemieckiej i jeden z organów międzynarodowego oportunizmu. W czasie światowej wojny imperialistycznej (1914-1918) zajmował stanowisko socjalszowinistyczne; wychodził w Berlinie od 1896 do 1933 roku.
[4] Patrz artykuł W. I. Lenina “O haśle Stanów Zjednoczonych Europy” oraz “Uwaga redakcji pisma “”Socjał-Demokrat”” w sprawie manifestu KC SDPRR o wojnie” (tom niniejszy, str. 357-361, 362)