Trzy dyrektywy historyczne i akcja chłopska w Kharibari:
A. TRZY DYREKTYWY HISTORYCZNE
1. Walka partyzancka jest jedyną formą, dzięki której możemy się rozwijać, nie ma innej możliwości.
2. Towarzysze zwolnieni z więzienia, którym nie postawiono żadnych zarzutów, muszą pozostać w podziemiu, ponieważ nasza partia jest tajna i jesteśmy w środku wojny domowej.
3. Będzie sprzeczność pomiędzy towarzyszami zwolnionymi z więzienia a tymi, którzy tak długo organizowali walkę na danym terenie. W tej sprzeczności powinniśmy zawsze wspierać nowe, ponieważ to oni są rosnącą siłą.
(podczas dyskusji w Naxalbari – 1968)
B. O AKCJI CHŁOPSKIEJ W KHARIBARI
Faktem jest, że w tej akcji manifestowała się nienawiść klasowa do chłopów. Ale w tym momencie nie możemy tego nazwać akcją partyzancką. Prawdziwą metodą akcji partyzanckiej jest nagły atak z własnej inicjatywy, a następnie ucieczka. Jednak w trakcie tej akcji nie przestrzegano tych zasad. (W 1968 roku chłopi z Kharibari zlikwidowali jotedara [1] w biały dzień na polu ryżowym i krzyknęli hasło: „Niech żyje przewodniczący Mao”.)
[1] jotedarzy to właściciele ziemscy lub zamożni chłopi. Byli przeciwni ruchu naksalbari. (red. oberek.org)
1968