O potrójnej jedności rewolucyjnej
artykuł redakcyjny „Hung Ci” nr 5 z 1967 roku
Przewodniczący Mao podkreślił, że w tych miejscowościach i w tych organizacjach, w których konieczne jest zdobycie władzy, trzeba prowadzić politykę potrójnej jedności rewolucyjnej w celu utworzenia tymczasowego rewolucyjnego organu władzy i reprezentatywnego o charakterze proletariackim. Najsłuszniej będzie taki organ władzy nazwać komitetem rewolucyjnym.
Dążność tego rodzaju zapewnia polityczną i organizacyjną gwarancję zwycięstwa rewolucjonistów proletariackich w ich walce mającej na celu przejęcie władzy. Powinni oni we właściwy sposób zrozumieć istotę tej polityki i należycie ją realizować.
Masy rewolucyjne są podstawą tymczasowego organu władzy powstałego w wyniku potrójnej jedności rewolucyjnej
Tymczasowy organ władzy, wynikły z potrójnej jedności rewolucyjnej powinien się składać z przywódców rewolucyjnych organizacji masowych, które naprawdę reprezentują szerokie masy, z przedstawicieli jednostek Armii Ludowo-Wyzwoleńczej, które stacjonują na danym terenie i rewolucyjnych, czołowych kadr partyjnych. Żadnej z tych trzech części nie można wyłączyć. Błędem jest lekceważyć czy też nie doceniać roli którejkolwiek z nich.
W wyniku potężnego ruchu masowego wielkiej proletariackiej rewolucji kulturalnej w ciągu ostatniego ponad sześciomiesięcznego okresu masy zostały całkowicie zmobilizowane i ujawniło się wielu nowych przedstawicieli rewolucyjnych mas. Z tych mas wyłonią się rewolucjoniści proletariaccy, zdolni przejąć władzę od garstki osób w partii, które znajdują się na kierowniczych stanowiskach i obrały kapitalistyczną drogę. Masy rewolucyjne są podstawą tymczasowego organu władzy, powstałego w wyniku potrójnej jedności rewolucyjnej.
Prawdziwi rewolucjoniści proletariaccy i nowi przedstawiciele mas rewolucyjnych dokonali w toku wielkiej proletariackiej rewolucji kulturalnej wiekopomnych czynów. Stanowią oni nowe wyłaniające się siły, wykształcone na myśl Mao Tse-tunga i uosabiają główny kierunek rewolucji.
Walka o wyrwanie władzy z rąk garstki osób w partii, które znajdują się na kierowniczych stanowiskach i obrały kapitalistyczną drogę – to masowy, oddolny ruch pod kierownictwem Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Chin z przewodniczącym Mao na czele. W tymczasowym rewolucyjnym organie władzy, reprezentującym potrójną jedność rewolucyjną, najważniejszą rolę powinni odegrać przywódcy rewolucyjnych organizacji masowych; należy całkowicie liczyć się z ich opinią i nigdy nie wolno uważać ich za drugorzędnych, ponieważ są przedstawicielami szerokich mas rewolucyjnych. Jeśli się nie uznaje ich roli lub jeśli się ich nie docenia, tym samym neguje się masy rewolucyjne, jak również wielką proletariacką rewolucję kulturalną. Jeśli wyłącza się przywódców rewolucyjnych organizacji masowych lub uznaje się ich za drugorzędnych, niemożliwe jest stworzenie rewolucyjnego, reprezentatywnego, kierowanego przez proletariat tymczasowego organu władzy; niemożliwa jest potrójna jedność rewolucyjna.
We wszystkich wielkich rewolucyjnych ruchach masowych prawie nie do uniknięcia są niedociągnięcia i błędy. Konieczne jest jasne zrozumienie głównego nurtu i ogólnego kierunku rewolucji. W tej wielkiej proletariackiej rewolucji kulturalnej niedociągnięcia i błędy przywódców rewolucyjnych organizacji masowych, którzy faktycznie reprezentują masy, stanowią niewielki margines, który ujawnia się w trakcie marszu naprzód. Jako rewolucjoniści proletariaccy powinniśmy uznawać, że ich ogólny kierunek jest właściwy, że mają oni wiele mocnych punktów i powinniśmy się uczyć skromnie od nich. A jeżeli chodzi o ich niedociągnięcia i błędy, powinniśmy życzliwie, cierpliwie i wytrwale im pomagać. Należy również podkreślić, że wiele organizacji masowych wytknęło sobie niewłaściwe tendencje istniejące w ich własnych organizacjach i zaproponowało środki ich naprawienia w wyniku twórczego studiowania i stosowania dzieł przewodniczącego Mao. Taka rewolucyjna świadomość i inicjatywa są godne pochwały. To właśnie masy rewolucyjne same zaproponowały wyeliminowanie egoizmu w swoim własnym myśleniu, w czasie zdobywania władzy od garstki osób, które znajdują się na kierowniczych stanowiskach w partii i obrały kapitalistyczną drogę.
Koncepcja wykluczenia czy obalenia wszystkich kadr jest absolutnie niewłaściwa
Kwestia czyjegoś stanowiska wobec udziału w tymczasowym organie władzy, opartym o potrójną jedność przywódców rewolucyjnych organizacji masowych, które faktycznie reprezentują masy – to w ostatecznym rachunku kwestia podejścia do mas, do samego ruchu masowego. Bardzo ważnym czynnikiem jest także, czy rewolucyjna linia proletariacka reprezentowana przez przewodniczącego Mao może być realizowana, czy nie. Musimy zawsze pamiętać nauki przewodniczącego Mao: „Masy są prawdziwymi bohaterami”, „masy posiadają nieograniczoną twórczą potęgę”, „lud i tylko lud jest siłą napędową, która kształtuje historię świata”. Pewne jest, że ani żadna organizacja, ani żadna jednostka nie są w stanie realizować reprezentowanej przez przewodniczącego Mao rewolucyjnej linii proletariackiej, jeśli wyobcują się od mas rewolucyjnych.
Żywiołowy ruch masowy wielkiej proletariackiej rewolucji kulturalnej w okresie ostatnich sześciu miesięcy był poważnym egzaminem dla naszych kadr. Garstka ludzi w partii, którzy byli na kierowniczych stanowiskach i obrali kapitalistyczną drogę, została zdemaskowana. Jednocześnie większość naszych kadr dowiodła, że jest dobra lub stosunkowo dobra. Koncepcja wykluczenia czy obalenie wszystkich kadr jest absolutnie niewłaściwa. Należy podkreślić, że masy nie mogą być obarczone odpowiedzialnością za to. Wykluczenie czy obalenie wszystkich kadr, bez odróżnienia złych od dobrych – to pogląd broniony przez niektórych ludzi, którzy forsowali burżuazyjną, reakcyjną linię. Tak właśnie można nazwać to, co oni robili. Trujący wpływ nie został wymazany z umysłów niektórych towarzyszy i dlatego popełnili oni w pewnym sensie podobne błędy, nie zdając sobie z nich sprawy.
W każdej miejscowości, instytucji, przedsiębiorstwie czy jednostce jest duża liczba kadr rewolucyjnych. Tak jest również nawet w niektórych miejscowościach czy instytucjach, gdzie ludzie na kierowniczych stanowiskach, którzy obrali drogę kapitalistyczną, zajęli silne pozycje, a rewolucyjne kadry przez długi okres były uciskane. Musimy zdawać sobie z tego sprawę.
Rola kadr rewolucyjnych w tymczasowym organie władzy reprezentującym potrójną jedność rewolucyjną musi być traktowana z całą powagą. Mogą one i powinny odgrywać zasadniczą rolę, stanowić kręgosłup tego organu. Oczywiście mogą to robić tylko przez związanie się z masami i przez realizowanie w swojej pracy linii mas.
Jeśli te kadry, które popełniły błędy, skrytykują je i naprawią, jeśli przeprowadzą wyraźną linię demarkacyjną między sobą a garstką ludzi w partii, którzy znajdują się na kierowniczych stanowiskach i obrała drogę kapitalistyczną, między sobą a reakcyjną linią burżuazyjną i naprawdę przyjmą rewolucyjną linię proletariacką reprezentowaną przez przewodniczącego Mao, należy się z nimi połączyć zgodnie z zasadą: „wcześniej czy później wszyscy, którzy biorą udział w rewolucji, zasługują na jednakowe traktowanie”, należy im zapewnić właściwą pracę, a wielu z nich można nawet pozwolić na uczestniczenie w tymczasowym organie władzy.
Jednakże tych, którzy się upierają przy swoich błędach i którzy nie przeprowadzają wyraźnej linii demarkacyjnej między sobą a ludźmi znajdującymi się na kierowniczych stanowiskach kroczącymi drogą kapitalistyczną, między sobą a reakcyjną linią burżuazyjną, nie powinno się narzucać masom i ani arbitralnie wysuwać do tymczasowego organu władzy reprezentującego potrójną jedność. W przeciwnym bowiem razie nie będzie to potrójna jedność rewolucyjna, nie mówiąc już o sprawie przejęcia władzy od garstki osób w partii znajdujących się na kierowniczych stanowiskach, które obrały kapitalistyczną drogę; co więcej, może nastąpić nowy zwrot i ludzie na kierowniczych stanowiskach, którzy obrali drogę kapitalistyczną i zostali obaleni, mogą nawet odzyskać władzę.
Musimy być czujni wobec tych, którzy wypaczają zasadę rewolucyjnej potrójnej jedności i pod pretekstem tworzenia potrójnej jedności forsują eklektyzm, pojednawczość i koncepcję połączenia dwóch w jedno, co więcej, na sto i jeden sposobów wyciągają te osoby z partii, które znajdują się na kierowniczych stanowiskach i obrały drogę kapitalistyczną. Jest to próba łowienia ryb w mętnej wodzie, uzurpowanie sobie owoców wielkiej proletariackiej rewolucji kulturalnej i przeprowadzanie kontrrewolucyjnej restauracji. Wszystkie masy rewolucyjnej i wszystkie kadr rewolucyjne muszą zdecydowanie stawić opór, sprzeciwić się spiskowi wroga klasowego i zdruzgotać go.
Przedstawiciele sił zbrojnych czy milicji powinni brać udział w tworzeniu potrójnej jedności
Wielka Armia Ludowo-Wyzwoleńcza jest ostoją dyktatury proletariatu. Wezwanie przewodniczącego Mao do Armii Ludowo-Wyzwoleńczej, by czynnie poparła masy lewicy rewolucyjnej, jest sprawą o wielkim znaczeniu strategicznym.
Doświadczenie uczy, że udział przedstawicieli lokalnych jednostek Armii Ludowo-Wyzwoleńczej w rewolucyjnym tymczasowym organie władzy reprezentującym potrójną jedność, odegrał wyjątkowo ważną rolę w realizacji zadania przejęcia władzy.
Przy udziale kadr Armii Ludowo-Wyzwoleńczej w tymczasowym organie władzy reprezentującym potrójną jedność i poparciu Armii Ludowo-Wyzwoleńczej siła rewolucjonistów proletariackich w poszczególnych okręgach będzie stale rosła. Wróg klasowy obawia się Armii Ludowo-Wyzwoleńczej i rewolucyjnej potrójnej jedności, w której kadry armii odgrywają największą rolę. Przy pomocy wszelkich środków próbują oni fabrykować plotki i historie, na próżno usiłując siać niezgodę między masami rewolucyjnymi a Armią Ludowo-Wyzwoleńczą, podburzać te masy, które nie znają prawdy, aby skierować główne ostrze ich walki przeciwko Armii Ludowo-Wyzwoleńczej. Tego rodzaju intrygi wroga klasowego muszą być całkowicie zdemaskowane i w zdecydowany sposób zlikwidowane.
Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza jest najbardziej zrewolucjonizowaną armią proletariatu, nie mającą sobie równej na świecie. Przewodniczący Mao Tse-tung powiedział: „Jedynym celem tej armii jest zdecydowanie stać u boku ludu chińskiego i służyć mu całym sercem.” Oto właśnie dlaczego wszystkie rewolucyjne organizacje masowe i masy rewolucyjne wierzą w Armię Ludowo-Wyzwoleńczą i gorąco popierają udział przedstawicieli lokalnych jednostek armii w rewolucyjnych tymczasowych organach władzy reprezentujących potrójną jedność. Na różnych szczeblach w tych instytucjach, gdzie władza musi być zdobyta, przedstawiciele sił zbrojnych czy milicji powinni brać udział w tworzeniu potrójnej jedności. Powinno tak być w fabrykach, w okręgach wiejskich, w instytucjach finansowych, handlowych, kulturalnych i oświatowych (na uniwersytetach, w szkołach średnich i podstawowych), w organizacjach partyjnych, państwowych i ludowych. Przedstawiciele sił zbrojnych powinni być wysyłani na szczebel okręgowy lub wyższy, przedstawiciele milicji powinni być wysyłani na szczebel komuny lub niższy. Jest to bardzo dobre. Jeśli przedstawicieli sił zbrojnych nie ma dostatecznie dużo, by mogli uczestniczyć w reprezentacji potrójnej jedności, to można je obsadzić tymczasowo – w oczekiwaniu na ich nadejście.
Stanowisko wobec Armii Ludowo-Wyzwoleńczej jest faktycznie stanowiskiem wobec dyktatury proletariatu, co stanowi ważne kryterium rozstrzygające o przynależności do prawdziwej lewicy.
W niektórzy miejscowościach towarzysze w lokalnych jednostkach armii mogą udzielając pomocy popełniać czasami błędy ze względu na pogmatwane i złożone warunki walki klasowej. Kiedy taka sytuacja zaistnieje, prawdziwa rewolucyjna lewica winna chętnie i we właściwy sposób wyjaśnić okoliczności i przedstawić swoje poglądy czołowym przedstawicielom armii. W żadnym wypadku nie powinna zajmować otwarcie antagonistycznego stanowiska, a tym bardziej nie powinna kierować ostrza swej walki przeciwko Armii Ludowo-Wyzwoleńczej. W przeciwnym wypadku popełni rażące błędy i zrobi to, co zasmuci naszych przyjaciół, a ucieszy naszych wrogów, to znaczy, że wróg klasowy ją wykorzysta.
Armia Ludowo-Wyzwoleńcza wniosła poważny wkład, popierając rewolucjonistów proletariackich w ich walce o przejęcie władzy. Wszyscy dowódcy i żołnierze tej armii muszą się trzymać nauk przewodniczącego Mao, ściśle się opierać na masach rewolucyjnych, skromnie się uczyć od nich, być ich uczniami, zanim staną się ich nauczycielami, we właściwy sposób dyskutować z nimi i w ich środowisku prowadzić głębokie badania i dociekania. Czyniąc tak, dowódcy i żołnierze będą mogli udzielić rewolucjonistom proletariackim mocnego poparcia w ich walce o przejęcie władzy i doprowadzić do jeszcze ściślejszej więzi między armią a ludem, a równocześnie jednostki armii nabiorą nowego hartu i rozwiną się w toku walki.
Tymczasowy organ władzy reprezentujący potrójną jedność musi być rewolucyjny, reprezentatywny i musi mieć charakter proletariacki. Organ władzy musi zdecydowanie realizować proletariacką linię rewolucyjną reprezentowaną przez przewodniczącego Mao i zdecydowanie sprzeciwiać się burżuazyjnej linii reakcyjnej. Nie może być wyrazem koncepcji „połączenia dwóch w jedno” ani też mieć charaktery eklektycznego. Tylko w ten sposób organ może być reprezentatywnym i przemawiać w imieniu szerokich mas rewolucyjnych i kadr rewolucyjnych. Tylko w ten sposób może on być władzą proletariacką, sprawować silne scentralizowane kierownictwo na bazie najszerzej pojętej demokracji i może narzucić faktyczną dyktaturę wrogowi klasowemu, zniszczyć każdy zamiar restauracji kontrrewolucyjnej ze strony garstki osób w partii, które znajdują się na kierowniczych stanowiskach i obrały drogę kapitalistyczną, i ze strony upiorów i potworów w społeczeństwie.
Wielki problem, jaki stoi obecnie przed narodem całego kraju – polega na tym, czy prowadzić wielką proletariacką rewolucję kulturalną do końca, czy też porzucić ją w połowie drogi. Wszyscy rewolucyjni towarzysze muszą zachować swój spokój i nie tracić kierunku. „w triumfie zakończmy pościg, nie możemy spocząć na laurach”. Obecnie powinniśmy szczególnie mieć na uwadze tę naukę przewodniczącego Mao.
[Peking Review nr 12 z dnia 17 marca 1967]