Author: oberek

Towarzysz Gonzalo stał się nieśmiertelny! (2021)

Doktor Abimael Guzman (towarzysz Gonzalo), przewodniczący Komunistycznej Partii Peru, w wieku 86 lat, zginął śmiercią męczeńską wczesnym rankiem 11 września 2021 r. w więzieniu o zaostrzonym rygorze w bazie marynarki wojennej Calao, zabity przez reżim faszystowski sprawujący władzę w Peru. Towarzysz Gonzalo przebywał w izolacji od chwili aresztowania 12 września 1992 r. Po swoim słynnym przemówieniu z 24 września 1992 r. został skazany na dożywocie i od tego czasu przez 29 lat przebywał w więzieniu – grobie, bez kontaktu ze światem zewnętrznym.

29 lat izolacji i tortur oraz ostateczna egzekucja towarzysza w rękach reżimu faszystowskiego w Peru jest solidnym przypomnieniem nienawiści klasowej burżuazji wobec ludu i jego przedstawicieli, bojowników proletariackich. Zawieszają i odrzucają wszystkie międzynarodowe konwencje i protokoły dotyczące praw człowieka przysługujących więźniom politycznym i jeńcom wojennym. Towarzysz Gonzalo, pomimo swojego wieku, nigdy się nie poddał i nie stawiał oporu uporczywym torturom i nieludzkiemu traktowaniu ze strony klas rządzących w Peru.

Doktor Abimael Guzman całe swoje dorosłe życie spędził służąc proletariatowi, przeciwstawiając się imperializmowi i reakcji. Przewodził walce z Chruszczowym rewizjonizmem w Peru w połowie lat sześćdziesiątych XX wieku, mającej na celu ponowne utworzenie Komunistycznej Partii Peru, kontynuując naukę towarzysza José Carlosa Mariátegui, założyciela Komunistycznej Partii Peru, która została założona w 1928 roku. Przewodził ponownemu utworzeniu Komunistycznej Partii Peru i opowiadał się za poglądem, że „walka z rewizjonizmem i oportunizmem jest nierozerwalnie związana z walką z imperializmem i reakcją”.

Jako przedstawiciel partii kilkakrotnie podróżował do Chin, notując i ucząc się na doświadczeniach Komunistycznej Partii Chin (KPCh) pod przewodnictwem towarzysza Mao Tse-tunga. Udał się do Chin na początku 1967 r. podczas styczniowej burzy w Szanghaju i był ogromnie zainspirowany Wielką Proletariacką Rewolucją Kulturalną (WPRK) i naukami Mao Tse-tunga. Po powrocie do Peru bronił marksizmu-leninizmu myśli Mao Tse-tunga i był zdeterminowany, aby w pełni uświadomić sobie zerwanie z rewizjonizmem i „Peruwiańską Partią Komunistyczną”, która pogrążyła się głębiej w nowoczesnym rewizjonizmie, zdradzając proletariat i zasady marksizmu-leninizmu i współpracował z imperializmem i reakcjonistami.

Ostateczne zerwanie rewolucji i wyzwanie nastąpiło wraz z rozpoczęciem walki zbrojnej 17 maja 1980 r., której celem było przyspieszenie i rozpoczęcie wojny ludowej na pełną skalę przeciwko peruwiańskiemu marionetkowemu państwu, jako strategii przyspieszenia Rewolucji Nowej Demokracji w Peru.

Towarzysz Gonzalo był jednym z pierwszych marksistów-leninistów-maoistów, który podniósł ocenę wkładu towarzysza Mao w naukę proletariacką jako nowy, wyższy etap marksizmu oraz podtrzymał i bronił marksizmu-leninizmu-maoizmu.

Do roku 1990 wojna ludowa posunęła się tak daleko, że stolicy Limie groziło zajęcie przez siły rewolucyjne dowodzone przez partię. Mocarstwa imperialistyczne i reakcjoniści patrzyli z przerażeniem, jak proletariat i uciskane narody świata usłyszeli rewolucyjny głos wyzwolenia od Ayacucho.

Towarzysz Gonzalo i jego towarzysze zostali schwytani 12 września 1992 r. w Limie. 24 września niezrażony i z rewolucyjnym zapałem towarzysz Gonzalo wygłosił płomienne przemówienie transmitowane na cały świat za pośrednictwem mediów mainstreamowych. W swoim inspirującym przemówieniu oświadczył, że jego aresztowanie jest „tylko zakrętem na drodze” rewolucji i wezwał swoich towarzyszy i międzynarodowe siły proletariackie do kontynuowania i przyspieszenia walki z imperializmem i wszystkimi reakcjonistami.

Dziś, gdy opłakujemy śmierć towarzysza Gonzalo i wyrażamy nasz najgłębszy smutek Komunistycznej Partii Peru (KPP) oraz robotnikom i masom pracującym Peru, oświadczamy, że towarzysz Gonzalo nadal pozostanie żywy w naszych walkach.

Pamięć Prezydenta Gonzalo oświetla nam drogę!

Towarzysz Prezydent Gonzalo jest Nieśmiertelny!

Komunistyczna Partia Turcji – marksistowsko-leninowska. (TKP-ML)

Komitet Centralny

13 września 2021 r.

Manteuffel a władza centralna

[.Neue Rheinische Zeitung” nr 153 z 26 Listopada 1848 r.]

* Kolonia, 24 listopada.

Minister Manteuffel oswiadczył wczoraj przebywającym w Berlinie komisarzom Rzeszy*, że rząd pruski nie podporządkuje sie uchwale frankfurckiego Zgromadzenia w kwestii utworzenia rządu cieszącego sie zaufaniem kraju, idzie bowiem o sprawę wewnetrzną.

Manteuffel zgadza się zatem z nami co do tego, że również uchwała frankfurckiego Zgromadzenia w kwestii odmowy płacenia podatków jest nieważna, dotyczy bowiem sprawy wewnętrznej.

Nawiasem mówiąc, jest rzeczą mozliwą, iż gabinet Brandenburga-Manteuffla przyczyni się do tego, że Nadrenia stanię się dla Prus sprawą zewnetrzną.

Tytuł oryginału:

Manteuffel und die Zentralgewalt

W jezyku polskim drukuje sie po raz pierwszy

* Simson i Hergenhahn. -Red.

O DYSKUSJI

Rozmowa z korespondentem Rosta 

9 stycznia 1924 r.

Ostatecznego podsumowania wyników dyskusji, która rozwinęła się szeroko w RKP(b) i jej prasie, dokona dopiero oczekująca nas za tydzień Wszechzwiązkowa Konferencja Partyjna. Już teraz, na podstawie tych rezolucji organizacji partyjnych, które do dziś nadeszły z terenu, jest rzeczą niewątpliwą, że stanowisko Komitetu Centralnego popiera ponad 90% całej masy członkowskiej zorganizowanej w RKP(b).

 Partia zdaje sobie sprawę, że nasi wrogowie usiłują wykorzystać toczącą się dyskusję do rozpowszechniania wszelakich wymysłów o rzekomym rozkładzie RKP(b), osłabnięciu Władzy Radzieckiej itd. Taka ocena naszej dyskusji jest co najmniej śmieszna. W rzeczywistości dyskusje, które niejednokrotnie wywiązywały się w naszej partii, w rezultacie prowadziły niezmiennie do przezwyciężania rozbieżności. Partia zawsze wychodziła z tych dyskusji jeszcze bardziej zwarta i wzmocniona. Obecna dyskusja ujawniła nadzwyczaj wysoki stopień dojrzałości politycznej mas robotniczych, które są nosicielami władzy państwowej w ZSRR. Muszę stwierdzić – i kazdy, komu znana jest treść dyskusji, może się o tym przekonać – że w przytłaczającej większości partii panuje całkowita jedność poglądów na wszystkie zasadnicze kwestie polityczne i ekonomiczne. Podstawy

naszej polityki zagranicznej i wewnętrznej pozostają niewzruszone.

 Istota sporu, która jest przedmiotem gorących dyskusji na wszystkich bez wyjątku zebraniach organizacji partyjnych, przedstawia się, jak nastepuje:

1) Czy partia nasza powinna być jednolitym twórczym organizmem o jednolitej woli, czy też przeciwnie – należy tolerować utworzenie odrębnych frakcji i ugrupowań jako stron układających się między sobą, wewnątrz partii?

2) Czy tak zwana nowa polityka ekonomiczna w zasadzie spełniła pokładane w niej nadzieje, czy też wymaga ona rewizji?

Komitet Centralny wraz z przytłaczającą, większością partii uważa, że partia powinna być jednolita, ze nep nie wymaga rewizji. Nieliczna grupa opozycyjna, która liczy w swym składzie parę znanych nazwisk, stoi na innym stanowisku niz ogół partii.

Partia stara sie wyjasnić wszystkie szczegóły tego zagadnienia w drodze wyczerpującej, a przy tym całkowicie jawnej dyskusji. Konferencja partyjna poweźmie

w tej sprawie swą autorytatywną uchwałę, obowiązującą wszystkich członków partii.

Jestem przekonany – zakonczył towarzysz Stalin – że w wyniku dyskusji partia stanie siż silniejsza i bardziej jednolita, niż była kiedykolwiek, i będzie mogła jeszcze lepiej wywiązać się z zadania kierowania życiem ogromnego kraju w warunkach tego szybkiego podnoszenia sie poziomu gospodarczego i kulturalnego, u którego początków własnie stoimy.

Gazeta ,,Zaria Wostoka” nr 473,

10 stycznia 1924 r.

DO PIERWSZEJ ARMII KONNEJ

ZAPIS W KSIĘDZE HONOROWEJ ZAKŁADÓW „DYNAMO”

życzę robotnikom „Dynamo”, jak również robotnikom całej Rosji, żeby przemysł nasz poszedł w górę, żeby liczba proletariuszy w Rosji w najblizszym czasie podniosła się do 20-30 milionów, żeby gospodarka kolektywna na wsi doszła do rozkwitu i podporządkowała swym wpływom gospodarke prywatną, żeby wielki przemysł i gospodarka kolektywna na wsi ostatecznie zespoliły proletariuszy fabryk i pracowników ziemi w jedną armię socjalistyczną..

J. Stalin

7/XI 24 r.

Po raz pierwszy wydrukowany w dzienniku ,, Prawda” nr 152, 4 czerwca 1930r.

DO PISMA „KRESTJANSKAJA GAZETA”

Depesza towarzysza Bieruta do towarzysza Mao Tse-Tunga

W trzecia rocznicę powstania Chińskiej Republiki Ludowej przesyłam na Wasze ręce, Towarzyszu Przewodniczący, w imie­niu narodu polskiego i moim własnym, najserdeczniejsze gratu­lacje bohaterskiemu narodowi chińskiemu, Centralnemu Rządo­wi Chińskiej Republiki Ludowej i wam osobiście.

Imponujący rozwój Chińskiej Republiki Ludowej i nieugięta walka narodu chińskiego przeciwko imperialistycznym zakusom stanowią doniosły czynnik wzmocnienia światowego obozu postępu i pokoju, któremu przewodzi Wielki Związek Radziecki.

Naród Dolski gorąco życzy bratniemu narodowi chińskiemu dalszych zwycięstw w walce o postęp, rozwój i bezpieczeństwo swej Ojczyzny i utrwalenie pokoju światowego.

Bolesław Bierut.

2 PAŹDZIERNIKA 1952 R.

Depesza towarzysza Bieruta do towarzysza Mao Tse-Tunga

Z okazji, 60-lecia Waszych urodzin przesyłam Wam, drogi Towarzyszu, gorące i serdeczne życzenia długich lat życia i pracy dla dobra wielkiego narodu chińskiego i sprawy pokoju światowego.

Z Waszym iminiem związana jest nieodłącznie historia bohaterskiej rewolucyjnej walki ludu chińskiego o wyzwolenie spod  jarzma feudalizmu i obcego imperializmu. Pod Waszym wypróbowanym kierownictwem sławna Komunistyczna Partia Chin poprowadziła naród chiński do epokowego zwycięstwa, do budowy nowego, szczęśliwego życia, do rozkwitu gospodarczego i kulturalnego. Pod kierownictwem Partii, której przewodzicie, Chińska Republika Ludowa stała się wielką silą, która złączona braterskim sojuszem i przyjaźnią z wielkim Związkiem Radziec­kim krzyżuje skutecznie agresywne plany imperialistów, broni pokoju w Azji, wskazuje narodom Azji drogę wolności i niepod­ległości. Naród polski wysoko ceni przyjaźń i współpracę z wielkim narodem chińskim i pragnie rozwijać i umacniać z nim  braterskie stosunki dla dobra obydwu naszych krajów w imię pokoju i socjalizmu.

W dniu Waszego 60 lecia życzę Wam osobiście, bratniej Komunistycznej Partii Chin i całemu narodowi chińskiemu dal­szych sukcesów w dziele pokojowego budownictwa ,w wszechstronnym umacnianiu Chińskiej Republiki Ludowej, w walce o przyjaźń między narodami.

Przewodniczący
Komitetu Centralnego
Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej

BOLESŁAW BIERUT

26 GRUDNIA 1953 R.

LIST KOMITETU ORGANIZACYJNEGO (KO) DO KOMITETU ZAGRANICZNEGO (KZ) SDKPiL *

7 lutego 1903 r.

Komitet Organizacyjny postanowił wezwać na Zjazd tylko te organizacje, które uważają się za część [SD] partji Rosji. Dlatego też, jeżeli chcecie być pełnoprawnymi członkami Zjazdu, a nietylko z głosem doradczym, oświadczcie, że chcąc pracować wspólnie z rosyjskimi towarzyszami, zaliczacie się do rosyjskiej partji i poślijcie to oświadczenie do “Iskry”. Wtedy natychmiast zwrócą się do Was z zaproszeniem. Czasu macie dość, gdyż zjazd odłożony. (Dalszy ciąg listu nie został wywołany).

* Komitet Organizacyjny został utworzony w Pskwowie 2 listopada r. 1902 z inicjatywy “Iskry” w celu zwołania Zjazdu SDPRR. W lutym r. 1903 plenum KC zatwierdził statut Zjazdu, Oryginał listu, napisanego atramentem chemicznym po rosyjsku, znajduję się w Archiwum IMEL. Poraz pierwszy list był opublikowany w języku polskim “Z Pola Walki”. Nr 7-8 1929