[Ibrahim Kaypakkaya był tureckim komunistą, założycielem partii TKP/ML. Następujący fragment pochodzi z dzieła : „O kemalizmie”]
1.Rewolucja kemalistyczna jest rewolucją górnej warstwy burżuazji handlowej, właścicieli ziemskich, tureckich lichwiarzy i mniejszej liczby istniejącej burżuazji przemysłowej.
To znaczy, że przywódcy rewolucji są klasami wielkiej burżuazji kompradorów i właścicieli ziemskich. Klasa burżuazjna średnia o charakterze narodowym nie uczestniczyła w rewolucji jako siła przewodnicąca.
2. Przywódcy rewolucji rozpoczęli w latach antyimperialistycznej wojny z pracą w rękach imperializmu [Potrójnej] Ententy. Imperialiści wykazali życzliwy stosunek do Kemalistów i zaczęli się zgadzać z rządem kemalistycznym.
3. Po tym, jak Kemaliści podpisali pokój z imperialistami, pracowali razem z nimi.
4. Ruch kemalistyczny przeniósł się „zasadniczo przeciwko chłopom i robotnikom, w rzeczywistości przeciwko możliwościom rewolucji agrarnej”.
5. W wyniku ruchu kemalistycznego struktura kolonialna, półkolonialna i półfeudalna Turcji zmieniła się w strukturę półkolonialną półfeudalną, czyli półkolonialna i półfeudalna struktura gospodarcza pozostała.
6. Na poziomie społecznym, zamiast starej burżuazji kompradorowej należącej do mniejszości narodowych, i wyższej warstwy starej biurokracji, dominuje nowa turecka burżuazja, która pochodzi ze środkowej burżuazji narodowej i która weszła w współpraca z imperializmem i z nową biurokracja. Część starych właścicieli, lichwiarzy i spekulacyjnych kupców kontynuowała swoją dominację, w miejsce drugiej częśći pojawili się nowi, zastępując ją.
7. Na szczeblu politycznym, na miejscu rządu konstytucyjnego związanego z interesami monarchii, znalazł się rząd który najlepiej odzwierciedla interesy nowych klas rządzących: republiki burżuazyjnej. Pozornie, rząd ten był najwyraźniej niezależny, w rzeczywistości politycznie częściowo zależny od imperializmu.
8. Z wyglądyu dyktatura kemalistyczna była najwyraźniej demokratyczna, w rzeczywistości to była faszystowska dyktatura wojskowa.
9. Turcja kemalistyczna „nie mogła już powstrzymać się” „rzucić się w ramiona niemieckich i francuskich imperialistów, przekształcić się coraz bardziej w półkolonię, w członka reakcyjnego imperialistycznego świata”.
10. W latach następujących po wojnie o wyzwolenie głównym wrogiem rewolucji były rządy Kemalistów.
W tej fazie nie było zadaniem ruchu komunistycznego sprzymierzenie się z kemalistami przeciwko starej klasie burżuazji kompradorów i właścicieli ziemskich, którzy utracili swoją dominującą pozycję ( w każdym razie taki sojusz nigdy nie został zrealizowany).
Zadanie polegało w rzeczywistości na obaleniu dominacji Kemalistów, która reprezentowała drugą klikę burżuazji kompradorskiej i właścicieli ziemskich , i na utworzeniu demokratycznej dyktatury ludu pod przywództwem klasy robotniczej i wspieranej przez główny sojusz robotników i chłopów.